Wychowujesz dziecko bezstresowo ? Możesz się zdziwić!

Ilu rodziców, tyle metod wychowawczych. Od czasu do czasu w róznego rodzaju dyskusjach przewija się motyw bezstresowego wychowania. Zdania dorosłych w tym temacie są mocno podzielone. Jedni uważaja, że dzieci trzeba trzymać krótko. Jeśli nie jest posłuszne, solidny klaps czy lanie pasem z pewnością nie zaszkodzi. Lęk przed spuszczeniem manta budzi w dziecku respekt. Szacunek. Autorytet. Stawia je do pionu, pokazuje naszą władzę nad nim i uczy posłuszeństwa. Tylko czy aby na pewno tędy droga?. Znam takich ludzi, którzy twierdzą, że ich dorosłe dzieci „wyszły na ludzi” właśnie dzięki temu, że doswiadczyły przemocy ze strony rodziców. Wychowywanie dziecka tzw. „żelazna ręką” ma jednak swoje skutki uboczne, z których wielu z nas nie zdaje sobie sprawy. Przemoc zawsze rodzi przemoc. Dziecko wychowane w przemocowym domu (niekoniecznie mam tu na myśli problem alkoholowy) przeniesie agresywne zachowania swoich rodziców na swojego życiowego partnera. To po pierwsze. Po drugie mało kto zdaje sobie sprawę z tego, ze jakakolwiek forma agresji wobec dziecka prowadzi je do braku samoakceptacji, ogromnych deficytów emocjonalnych, aktów autoagresji oraz nałogów.

Czy w takim razie lepszym rozwiązaniem jest tzw. bezstresowe wychowanie? Zdecydowanie NIE. Rodzice, którzy nie mają żadnych oczekiwań, ani wymagań wobec swoich dzieci nie stanowią dla nich autorytetu. Każdy młody człowiek potrzebuje konkretnych wskazówek ze strony najbliższych oraz bardzo wyraźnie wyznaczonych granic, których nie wolno mu przekraczać. Nie popieram lania dziecka pasem wieszakiem czy kablem od prodiża. Jestem natomiast zwolennikiem systemu kar i nagród. Mnie wychowano w tym systemie i zdało to egzamin. Jak coś przeskrobałam, dostawałam taka czy inną karę, majacą mnie zniechęcić do niewłaściwych zachowań. I odwrotnie: perspektywa wynegocjowanej z rodzicami nagrody działała na mnie motywująco. Wychowując dziecko w sposób bezstresowy na pewno nie nauczymy go odpowiedzialności za siebie, swoje emocje oraz czyny. Jeśli nie wyznaczymy mu granic, będzie ono żyło w przekonaniu, że wszystko mu wolno, wszystko mu ujdzie na sucho i wszystko mu się należy. Osobiście uważam, że zarówno wychowanie bezstresowe jak trzymanie dziecka krótko jest bardzo niepedagogiczne i szkodliwe. To doskonała recepta na katastrofę i bardzo prosta droga do nieszczęścia. Historia którą przytoczę na potrzeby tego wpisu idealnie to pokazuje.

A zatem do rzeczy. O tej tragedii dowiedziałam się niedawno dzięki portalowi @Onet oraz programowi @UwagaTVN. Może komuś z Was ta historia także obiła się o uszy. W dużym skrócie: nastoletnia dziewczyna oskarżyła swoją matkę o gwałt. 16-letnia Julia zgłosiła się na policję zeznając, jakoby matka od dłuższego czasu stosowała wobec niej przemoc. Biła ja, kopała, szarpała za włosy, zrzuciła ze schodów oraz wielokrotnie molestowała nieletnią przy uzyciu szklanki. Ta miała pęknąć i dotkliwie młodą poranić. Dziewczynę natychmiast umieszczono w rodzinie zastępczej, a policja rozpoczęła śledztwo. Efekt? Matka na kilka ładnych miesięcy trafiła za kratki. W toku postępowania okazało się, że kobieta nie jest winna zarzucanych jej czynów, zaś wniesione przez córkę oskarżenie było aktem zemsty….Za co? za pozbawienie młodocianej dostępu do telefonu, od którego była uzależniona! Ojciec dziewczyny zeznał: „znam żonę bardzo długo, wiem jaka jest. Wiem też, jak ciężkim dzieckiem była Julia. Jedyną karą w domu było zabranie telefonu. W jej przypadku to było jak koniec świata – Kiedy zabraliśmy jej za karę telefon, córka wydzierała się, wyrzucała nas z pokoju. Użyła nawet słów: wyp… z mojego pokoju. Jak córka wracała ze szkoły i miała rozładowany telefon, od razu podłączała go. Wchodziła do kuchni, pytała, gdzie obiad, jadła i wracała do pokoju, do telefonu.”. Oto bolesne konsekwencje bezstresowego wychowania. Dziecko pozbawiło matkę pracy, dobrego imienia, praw rodzicielskich oraz wolności…. To się po prostu w głowie nie mieści! Kobieta, która starała się dobrze wychować swoje dziecko, przeżyła piekło na ziemi. Powiedzieć „straszne” to nic nie powiedzieć. Coś ewidentnie nie pykło. Córa „wychowała sobie” mamusię i pokazała, gdzie jest jej miejsce… Moim zdaniem małolata zamiast do rodziny zastępczej powinna trafić na smartfonowy odwyk, a po nim prosto do więzienia!. Nie mam pojęcia, gdzie Ci rodzice popełnili błąd, ale wiem jedno: wielu Polaków absolutnie nie powinno mieć dzieci. No ale że za bycie rozpłodowym królikiem dają pińcset plus, to co tu się dziwić?. Czasami odnoszę wrazenie, że wielu Polaków nie jest odpowiednio przygotowanych do bycia rodzicem. Może zamiast tracić czas na pierdoły typu kalendarzyk małżeński, warto w końcu zatroszczyć się o odpowiednie przygotowanie młodych ludzi pod katem psychologicznym, emocjonalnym oraz duchowym, zanim zdecydują się na powiększenie rodziny?

A Wy? Co o tym myślicie?